Tien jaar geleden tijdens m’n opname bij Reinier van Arkel in Vught had ik er voor het eerst mee te maken: m’n korte termijngeheugen dat tijdelijk haperde. Stel je voor je gaat zo douchen, je hebt al je kleren al uit, het is koud in je blootje, maar als je klaar bent met douchen weet je niet meer wat te doen. Dan sta je daar in je kippenvel te druppen in een handdoek. Omdat ik wist dat ik na het douchen niks meer wist, kon ik iets bedenken om die situatie te redden – Ik noemde mezelf toen Professor Kierewiet – De oplossing was vrij simpel, want het eerste wat je zag als je uit die douche kwam, was het voeteneinde van het bed. Daar lag ondergoed klaar en sokken. En richting het hoofdeinde kwam ik alle kledingstukken tegen in de juiste volgorde, met op het hoofdkussen: een haarborstel, lippenbalsem, deo en de ketting met daaraan de kamersleutel. Zo had niemand (behalve ikzelf) door dat ik totaal niet naar behoren functioneerde. Op het prikbord had ik een blaadje hangen met Hoera het is vandaag, waar iedere dag een nieuwe dag en datum op kwam te staan. Daarnaast hing het week programma.
Een maand geleden was ik opnieuw Professor Kierewiet. Omdat ik me nog veel herinnerde van de vorige keer, kon ik vrij vlot oplossingen bedenken voor de actuele staat van zijn. De Meeuw had me in zijn laatste dagen een lamineer apparaat meegegeven en een bult van die lamineer vellen. Ik helemaal blij want dat ontbrak er nog aan in mijn leven, gelamineerde zaken. Omdat ik ook niks snapte van de veel te complexe begrippen als vandaag, morgen en gisteren, en ik non-stop alleen maar in het NU was, bedacht ik daar ook iets voor. Want als je al niet kunt communiceren wat je die ochtend hebt gedaan, dan is alle hulp van een extern geheugen meer dan welkom.
Waar je op de basisschool woorden in lettergrepen leert hakken, hakte ik hier de dagen in 4 blokken:
– Ochtend (tot aan de lunch)
– Middag (tot aan het avondeten)
– Voor avond (tot 20:00u)
– De laatste ronde (tot het naar bed gaan)
Elk blok kreeg z’n eigen gelamineerde kaart met daarop de activiteiten/taken die in dat dagdeel horen. Met een whiteboard stift kun je dan afstrepen, en nadien met een doekje poets je hem weer schoon voor de volgende dag. Werkte als een trein! Mevrouw Stemband van De Grote Meneer Kaktus show had ook nog een klein rolletje hierin: “de eerste ronde!” Want, niet onbelangrijk, het mag ook leuk zijn terwijl de situatie eigenlijk om te huilen is. (tekst gaat verder onder de afbeeldingen)
Uiteindelijk heb ik maar een paar weken met deze mooie kaarten gewerkt tot ik weer meer en meer op eigen benen kon staan. Ik ben van mening dat zulk soort structuur kaarten voor veel meer mensen van groot nut kan zijn.
Dan was er ook nog de grote Hoera het is vandaag invulkaart.
Op de achterkant had ik allerlei vrolijke muziek suggesties gezet. Want dingen gaan gemakkelijker met een ondersteunend leuk deuntje of meezingers.
Na de fase van deze dagdeelkaarten kwamen de plakbriefjes, daar schreef ik steeds 4 of 5 dingen op, en als ik bij de onderste was aangekomen maakte ik een nieuw briefje.
Inmiddels werk ik weer met m’n gewone To Do Today lijstjes. Maar de “friendly reminders” die overal in huis hangen, mogen voorlopig blijven.
Ik vind ze nuttig en gezellig. ’t Helpt dus dan is ’t goed! (tekst gaat verder onder afbeelding)
Mocht je iemand kennen in je omgeving die op wat voor manier dan ook behoefte heeft aan structuur of een praktisch werkbaar extern geheugen. Voel je vrij om vanuit liefde deze blog te delen. Sinds 2011 weet ik dat ik de dingen die ik meemaak niet alleen voor mezelf meemaak, maar dat andere mensen en vooral de jongere generaties daar ook van mogen leren, zodat ze hopelijk niet in dezelfde valkuilen van het leven zullen kukelen.